Zul-Suvayqatayn (arabcha: ذو السويقتين[1]2 ta ozgʻin oyoqli erkak, amh. ዱል-ሱወይቃታይን) Islom paygʻambari Muhammadning hadislarida zikr qilingan shaxsdir[1], unga koʻra, Habashistonlik (Efiopiyalik) bir guruh erkaklar oxirzamonda Kaʼbani doimiy ravishda vayron qilish va uning xazinasini olib ketish uchun tashrif buyurishadi. Uning gʻishtlari birma-bir olinadi va bunga hech kim va hech noma qarshilik qilmaydi. Bu vaqtda Xudoga boʻlgan ishonch yoʻqoladi, shuning uchun halokat holatlari sezilmaydi[1]. Abdulloh ibn Amr ibn al-Os va Ibn Kasir buni Iso (Iso Masih) ikkinchi marta kelgandan keyin sodir boʻladi, deb aytganlar[2].
Bu voqea sunniylarning oltita anʼanaviy hadis toʻplamida, jumladan eng qadimgi va eng hurmatga sazovor boʻlganlar, yaʼni Sahih al-Buxoriy va Sahihi Muslimda ham qayd etilgan. Bu holat, ehtimol, Fil yili bilan bogʻliq boʻlib, aksumlik general Abraha Makkaga hujum qilgan holati tilga olinadi.
Beshinchi salib yurishidan keyin (1217–1221), Paderborn yepiskopi Oliverning Damiatina tarixi asarida Nubiya qirolini Islomning tugashini koʻrsatuvchi alomat sifatida tasvirlaganida, bu anʼana Yevropaga ham koʻchgan[3].
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search